De artistieke praktijk van Luis reflecteert op contexten, de geschiedenis en het Westerse en Latijns-Amerikaanse (artistieke) denken. Hij eigent zich objecten en verbeeldingen toe om verbanden te leggen tussen het werk van de kunstenaar en de bredere arbeidersklasse.
Luis werken zijn over de hele wereld tentoongesteld (o.a. in Colombia, VS, VK, Zwitserland, Frankrijk, Nederland, België, Spanje, Mexico, Brazilië, Argentinië, Paraguay en Ecuador) bij prestigieuze instellingen, zoals het George Mason U. Museum of Contemporary Art in Washington en het Modern Art Museum in Medellin. Hij was artist-in-residence bij CBK in samenwerking met het Stedelijk Museum in Amsterdam. Het werk van Luis is te vinden in belangrijke openbare en privé collecties in Colombia, Europa en Amerika. Hij behaalde een MFA aan zowel de Nationale U. van Colombia en de Nationale U. van de Kunsten in Buenos Aires. Hij woont momenteel in Bogotá.
La Construccion de un Mundo Mejor - Gallery Nueveochenta
Visuele en gesproken taal zijn krachtige middelen… Maar we kunnen er ook slachtoffer van worden. Wereldkaarten geven niet de werkelijke verhoudingen van continenten en landen weer. Toch trekken we ze niet in twijfel. Ze zijn hetzelfde gebleven…
Ik kom uit Colombia, en ook al spraken de mensen daar geen Spaans, spreek ik die taal nu wel. Vandaag woon ik in België, dat drie officiële talen heeft: Nederlands, Frans en Duits. Als gevolg van zijn geschiedenis heeft België zes regeringen en is de taal fundamenteel geworden in zijn samenleving, t.o.v. middelen, beslissingsbevoegdheid in parlementen, enz. In theorie zijn Belgen verplicht om alle drie de talen te leren bovenop het Engels dat tegenwoordig de taal is die "iedereen zou moeten beheersen". Veel mensen hier willen zoveel mogelijk talen spreken, terwijl anderen liever alleen Frans of Nederlands spreken. Sommigen willen misschien geen Engels spreken, maar anderen willen zelfs Spaans leren. Welke taal moet ik spreken? Wat betekent dit voor mij na vijf jaar in het deel van het land te hebben gewoond waar de taal niet-Romaans is?
Taal stelt ons in staat om te communiceren, wat ons samen kan brengen maar ons ook kan verdelen. We kunnen taal gebruiken om de ander te herkennen (als indringer? als vriend? als gelijke? als vreemde?) , maar ook om (goede of slechte?) aannames te doen over elkaar of interesse in elkaar te tonen.
Semantische infiltratie is het gebruik van taal om de vijand kwetsbaar te maken.
Volgens de mythe schreef oud-premier van België Charles Rogier in 1832 in een brief dat hij Frans de enige bestuurstaal voor de regering wilde maken, zodat "we geleidelijk het Germaanse deel van België kunnen vernietigen".
We tonen een individuele tentoonstelling zien van Luis, wiens werk mij troost geeft omdat het deze paradoxale taalgebruiken aan de orde stelt en ook de mogelijkheid schept van een afwezige taal, een afwezige ruimte in de geografie, een ruimte om uit te rusten, een plek waar er alleen vorm is, waar we alleen zijn, een plek waar het mogelijk is om gelijk te zijn aan elkaar. Zou zo'n plek kunnen bestaan?
Wat zijn wij buiten kaarten, taal en rivieren? Wat zijn twee woorden zonder spatie ertussen? Ja, zonder die lege ruimtes die de woorden scheiden die zogenaamd alle inhoud bevatten van mi jnboo dschapenw oord en. Wat is een taal zonder spaties en zijn er zulke talen? Of zijn die ruimtes eigen aan de mensheid?
U bent van harte welkom om de tentoonstelling van Luis te komen bekijken en beleven. Hij zal waarschijnlijk zelf eind mei arriveren om ter plekke een werk uit te voeren en met iedereen te delen. Als onderdeel van deze tentoonstelling zullen we ook een dag samen brood bakken.
-Laura Peña, directeur & oprichter van PARCE
The place between words - Bradwolff Projects
ABYA YALA
Jaar: 2022
Techniek: Schoolkaarten en brons
Formaat:
Abya Yala, wat in de Kuna-taal "land in zijn volle volwassenheid" of "land van vitaal bloed" betekent, is de naam die wordt gebruikt door de inheemse Amerikaanse Guna-bevolking (die de geografische regio de Darién bewoont, tussen wat nu het noordwesten van Colombia en zuidoosten van Panama is) om te verwijzen naar het Amerikaanse continent sinds de precolumbiaanse tijd: dit is dus is hoe het gebied werd genoemd vóór de koloniale verovering. Verschillende groepen proberen nu die naam te heroveren en de naam wordt geassocieerd met de politieke mobilisatie om woorden te dekoloniseren. Om die reden gebruikt de kunstenaar schoolborden om deze naam opnieuw aan te leren.
luis hernández mellizo, La construcción de un mundo mejor bij Nuevaochenta Gallery in Bogota in 2022.
The world corrected.
Jaar: 2018
Techniek: Corrigerende vloeistof op kaart
Formaat: 24,5x31 cm
luis hernández mellizo, the place between words bij Bradwolff Projects in Amsterdam in 2018.
ATLAS
Jaar: 2018
Techniek: Boek interventie
Formaat:
Luis onderzoekt identiteiten door in atlassen te zoeken naar woorden en kaarten die zijn opgesteld en deze te markeren of materiaal fysiek te verwijderen. Zijn nauwgezetheid bij het deconstrueren van deze ‘boeken’ benadrukt een ‘plek’ die tussen de woorden ligt.
luis hernández mellizo, the place between words bij Bradwolff Projects in Amsterdam in 2018.
Dutch Family
Jaar: 2018
Techniek: Postkaartinterventie
Formaat:
In dit werk verwijst Luis naar zijn verkenningen van culturele identiteiten tijdens zijn kunstresidentie bij het CBK/Stedelijk Museum in de Bijlmerbuurt (Amsterdam) en zijn streven om ‘iets’ te differentiëren dat eigenlijk niet geschreven, gesproken of vertaald kan worden. Luis’ project probeert een sociaal landschap te portretteren. Hij doet dit door zijn eigen ervaringen te visualiseren van naast elkaar bestaan, in het midden van dit multiculturele gebied, waarbij hij Amsterdam(-Zuidoost) ervaart zowel als toerist en als nieuwkomer, waarbij hij zijn eigen ervaring en die van anderen van het leven in de Bijlmer visualiseert.
luis hernández mellizo, El papel del Trabajo (2015) en Patrimonio Baldio (2018) bij Nuevaochenta Gallery in Bogota.
Bread and Work
Jaar: 2018
Techniek: Verfroller interventie
Formaat:
Luis vertrekt vanuit objecten en beelden die historisch geassocieerd worden met het concept van werk, zoals geld, landbouwproducten, gereedschappen en politieke symbolen, en voegt een nieuwe betekenis toe, waarmee hij de definities van kunst, productie, waarde, originaliteit en legitimiteit in twijfel trekt. Hij brengt een reeks contrasten tot stand tussen de originele items en de interventies die hun niet-kapitaliseerbare karakter onthullen en spreken over werk als een actie die wordt getransformeerd, hetgeen laat zien dat zowel de waarde als de betekenis van de objecten die verband houden met het begrip werk worden ingegeven door associaties en precieze betekenissen en dat deze kunnen worden opgeheven door middel van formele wijzigingen. Op deze manier worden de functie, reikwijdte en relevantie van het werk als concept geherformuleerd, terwijl een herinterpretatie wordt voorgesteld, waarbij wordt aangetoond dat de betekenis daarvan veel ruimer is dan die van de sociale constructie waarin deze is ingekaderd.
LEARRIVING
Jaar: 2018
Techniek: gesneden tapijt
Formaat: 80 x 120 cm
luis hernández mellizo, the place between words bij Bradwolff Projects in Amsterdam in 2018.
No Place
Jaar: 2018
Techniek: Marker en corrigerende vloeistof op boekjes.
Formaat:
Door een reeks vragen te stellen over plaatsen, talen en woorden, probeert Luis een gemeenschappelijke basis te vinden te midden van een diversiteit aan ervaringen, herinneringen en samenleven. Met deze vragen zet hij mensen aan tot nadenken over hun positie in de samenleving en hun eigen achtergrond. De kunstenaar gaat verder met deze verkenning van identiteiten door in woordenboeken en atlassen te zoeken naar de woorden die zijn geschreven, waarbij materiaal uit de boeken wordt gemarkeerd of fysiek wordt verwijderd, en als resultaat een ander soort taal WORDT creëert. Zijn nauwgezetheid bij het deconstrueren van deze ‘boeken’ accentueert deze ‘plek’ die tussen de woorden ligt.
luis hernández mellizo, the place between words bij Bradwolff Projects in Amsterdam in 2018.
Raffael des Meisters Gemälde in 202 Abbildungen
Jaar: 2016
Techniek: Book intervention
Formaat: 29 x 26 x 3 cm
“Lumpenproletariaat, arbeider, aristocraat, alles in één. Kunstenaar zijn betekent waarschijnlijk ernaar streven om een vreemde te worden t.o.v. alles en iedereen. Autonomie en goede deals. Trompe l'oeil. Alle gereedschappen van de kunstenaar zijn tweesnijdende zwaarden. Een kunstenaar kan zijn ziel verkopen, maar nooit zijn tijd. De kunstenaar leert door te doen en dat betekent vroeg of laat dat hij alles zal maken, alleen hij weet dat hij het niet weet (vertel dit niet door). Schilderen is het enige beroep van de kunstenaar, net als voor al diegenen die van het niet-schilderen een uniek beroep hebben kunnen maken. Het kunstenaarsvak is de kunst van het niet werken. Het werk van Luis verwijst voortdurend naar de schilderkunst. Het werk van de kunstenaar is het vak van geen beroep te kennen. Het werk van Luis verwijst voortdurend naar werk. De kunst van de kunstenaar is het werk zonder beroep (...)”.
Over De rol van werk / Over De rol van werk. Pablo Rosales Geraadpleegd in: http://lhm-txt.blogspot.be/2015/12/acerca-de-el-papel-del-trabajo-pablo.html
The Little Red Book
Year: 2013
Technique: Book intervention
Format: 13,5x9,5x3cm
“(...) Deze werken functioneren als een plek waar elementen die ik in hun objectieve dimensie als iconisch beschouw, worden verzameld. Het is een studie van enkele populaire groepsmanifestaties en de observatie van een reeks natuurlijke fenomenen op bepaalde elementen. Boeken, vaandels en toespraken, aardappelen en lucht worden heroverwogen in hun materialiteit en door middel van een bepaald werk worden ze zichtbaar op een bepaalde manier die het mogelijk maakt bepaalde idealen van onder meer rechtvaardigheid, vrijheid en geluk naar voren te brengen. Daarom werken ze ook als kunstwerken (als objecten, schilderijen, gravures), omdat het binnen de hedendaagse kunstmaatschappij de enige plek lijkt te zijn om op een nauwelijks omvattende en/of coherente manier de veronderstelde onzin te kunnen benoemen. Daarom is het idee van een manifestatie moeilijk te bereiken, en is het een utopie. Misschien is utopie het beste te omschrijven
als dystopie (...)”.
Gesprek tussen Maximo Jacoby en Luis Hernández Mellizo over een tentoonstelling waaraan dit werk deelnam.
http://lhm-txt.blogspot.com.ar/2014/08/conversacion-entre-maximo-jacoby-y-luis.html
PAINT, PAINTERS, PAINTINGS
Jaar: 2020
Techniek: Video
Formaat: 5 minutes
Luis creëert een geluidscollage of geluidscompositie die werkt als een archief van muzikale geluidsfragmenten rond het werk van de schilder.
La vestidura del pueblo ("The clothes of the people")
Jaar: 2010
Techniek: gevouwen bankbiljetten
Formaat: 15 x 15 cm
Dit werk maakt deel uit van een serie waarin Luis verschillende bankbiljetten vouwde tot kleding: de kleding van een volk. De bankbiljetten verwijzen naar specifieke onderwerpen voor het land, bijvoorbeeld een historische gebeurtenis. Elk werk werd op maat gemaakt bestaande uit biljetten uit verschillende landen over de hele wereld, communistische landen en landen die niet meer bestaan.
Dit specifieke biljet is het duizend pesos biljet van Colombia, dat niet meer in productie is. Het toont De Bogotazo van 1948 en de Colombiaanse politieke leider Gaitán. Gaitán was bij velen geliefd omdat hij de heersende klassen bekritiseerde en meer gelijkheid en hervorming beloofde. Hij werd in 1948 vermoord en dit veroorzaakte een golf van geweld in de stad, bekend als de Bogotazo. De Bogotazo resulteerde in de dood van meer dan 5.000 mensen en was het begin van een gewelddadige periode van politieke onrust in Colombia: een 10 jaar durende burgeroorlog, bekend als La Violencia.
Luis vouwde het biljet zo dat niet Gaitán maar zijn publiek zichtbaar is: hij wijst naar de mensen. De manier waarop deze serie wordt gecommercialiseerd is ook een politieke daad van de kunstenaar. Door iedereen en tegelijkertijd niet iedereen de kans te geven het werk te verwerven - de verkoop van het stuk wordt door geen enkele concessie beperkt (dit is het enige werk van Luis' dat niet door de grote commerciële galerieën gecommercialiseerd mag worden; hij beslist wie het werk mag verkoopt of aan wie hij het cadeau wil doen). Op deze manier, trotseert Luis de kunsthandel die wordt gedomineerd door een hogere sociale klasse (het is zijn enige werk aan een dergelijke prijs; een verzamelobject, zowel als kunstwerk als als historisch bankbiljet en er zijn slechts een beperkt aantal exemplaren, waardoor kopers het werk kunnen behouden of doorverkopen tegen de prijs die ze zelf willen. Op deze manier wordt deze macht teruggegeven aan het volk).
.png)