Deze tentoonstelling draait rond kunst, vooral schilderkunst, bekeken vanuit het concept van deconstructie. Ons doel is om de materie waaruit schilderkunst al eeuwenlang bestaat maar eveneens het concept van schilderkunst zelf te onderzoeken. Wat is schilderkunst en hoe geeft of creëert het betekenis? Hoe complex is de betekenis dat wordt gegenereerd en kunnen we er überhaupt zeker van zijn?
Sinds Derrida de notie van deconstructie introduceerde in de jaren 1970 heeft deze kunst en literatuur beïnvloed en zelfs gedomineerd. In deze tentoonstelling focussen we op de vorm die deconstructie vandaag aanneemt en wat het betekent voor hedendaagse kunstenaars en kunst.
KUNSTENAARS
PROGRAMMA
LUIS HERNÁNDEZ MELLIZO (COL)
De Sint-Amanduskapel torent hoog boven de monumentale begraafplaats Campo Santo uit, welke in totaal 131 graven heeft.
De kapel (gebouwd rond 1480) was oorspronkelijk onderdeel van het klooster van de Alexianen, die daar o.a. zieken verzorgden en religieus onderwijs gaven. Deze monniken zijn door de geschiedenis heen zowel geliefd als verafschuwd, omdat ze voor pestlijers zorgden en de doden begroeven, maar tevens werden gezien als een versprijdingsbron.
De kapel werd verwoest tijdens de Beeldenstorm, maar de monniken wisten deze spoedig al weer te herstellen. Ongeveer 200 jaar later verjaagden de Franse revolutionairen hen echter en namen die hen tevens hun onderwijsrechten af. De kapel werd vervolgens gebruikt als militaire gevangenis en later als psychiatrische inrichting. Vervolgens (1863) kwam het wederom in handen van onderwijzende monniken, die de kapel omvormden tot een school en deze het St. Amandus Instituut doopten. Onlangs werd de kapel eigendom van de Stad Gent en als zodanig een tentoonstellingsruimte.
Adres: Verkortingstraat 11, 9040 Gent, België
Omvang: 128m2
Mateo Cohen (COL)
Mateo Cohen is een beeldend kunstenaar die woont en werkt in Duitsland en Colombia. Hij studeerde aan de Los Andes University in Bogota en de University of the Arts in Berlijn waar hij in 2012 ook zijn master in de beeldende kunsten behaalde. Hij werd genomineerd voor de Residentie-beurs "Junge Kunst in Essen" en de "Meisterschülerpreis des Präsidenten“ van de Hogeschool voor de Kunsten in Berlijn (2012).
Mateo: "Ik schilder beelden die proberen om objecten niet voor de blik van de kijker te plaatsen. Ik verwijder het oppervlak van objectachtige schilderkunstige indrukken om het beeld leeg te houden en te ontsnappen aan eventuele relaties tussen figuren en achtergronden. De kijker komt via het oppervlak van het schilderij de ruimte van het beeld binnen en komt op het oppervlak van het schilderij naar buiten om het beeld weer achter zich te laten. Met andere woorden: we ervaren (terwijl we bewegen met onze perceptie) het beeld binnen een gegeven oppervlak (materie) en we ervaren het oppervlak als de constructie van een bepaald beeld (compositie).
Deze poging kan worden gezien als een eenvoudige oefening van het ordenen van de bouwstenen van het schilderij, die tot niets anders leidt dan tot het schilderen zelf. De hieruit volgende werken lijken echter niet gemakkelijk te definiëren binnen deze categorie. Het gebruik van kaders, canvas en verf vormt een context voor mijn artistieke werk en is onderdeel van de zoektocht naar manieren om deze 'materialen' met elkaar in verband te brengen. Hierbij zijn het behouden van grenzen, kaders of definities tussen beeldvormende middelen (tekenen, beeldhouwen, schilderen) niet langer relevant.
Het is mijns inziens relevanter om de complexiteit van het oppervlak te ontrafelen en door middel van schilderen te onderzoeken hoe ruimte door materie wordt verborgen en onthuld. Oftewel: hoe beelden ontstaan. "
Charlie de Voet (BE)
Charlie de Voet woont in Zulzeke en werkt in Ronse. Hij werkt ook deeltijds in de studio van Mark Manders. Hij behaalde zijn Masterdiploma aan het KASK te Gent met onderscheiding (2007). Hij ontving een eervolle vermelding bij de Grote Prijs Ernest Albert (2018) en de derde prijs bij de Landschapsprijs Michel Depyre (2016).
Zijn schilderijen bestaan uit vele lagen verf boven elkaar, van flinterdun tot zeer dik. Hij beschrijft het schildersproces zelf als een zeer arbeidsintensieve handeling waarbij de verflagen steeds stroever worden naar boven toe. De bovenste laag die ontstaat draagt in zich de sporen van de gebruikte penselen, het droogproces en de impact van de inwerkende krachten (zoals zwaartekracht) op de huid van het schilderij. Deze “huid” is tactiel en kwetsbaar, en verleid de toeschouwer om het werk van dichtbij te bestuderen en te willen aanraken, wat natuurlijk verboden is. Het niet-aanraken en het verlangen daartoe wordt ook deel van de beleving.
Ook het gegeven dat de dingen niet altijd zijn wat ze lijken is een duidelijke fascinatie van de kunstenaar. Zo speelt hij graag met de techniek van het trompe l’oeil door een kijkgat, kader of een bol te laten verschijnen als vreemde figuren die de “platte” illusie onderbreken om te vervangen door een gevoel van driedimensionaliteit.
“De kunst van Charlie De Voet gaat over het (on)vermogen om alle visuele prikkels en mentale denkbeelden te vatten in één beeld, een alfa en omega, het alles en het niets.” (Hans Martens)
Johan Gelper (BE)
Johan Gelper is geboren in Kapellen en leeft en werkt in Gent. Hij heeft schilderkunst gestudeerd aan het Sint-Lucas te Gent en behaalde tevens zijn postgraduaat aan het KASK. Zijn werk is te vinden in vele publieke collecties, waaronder die van het SMAK, de Verbeke Foundation en het SONS Museum. Hij exposeert regelmatig in België en Europa.
Wat opvalt in het werk van Johan Gelper, is zijn speelse manier om te traceren. Hij volgt, ontdekt, tekent, benadrukt die beweging die de immateriële wereld lijkt te verbinden met de werkelijkheid van tastbare dingen. De geestelijke wereld van ideeën en gedachten die elkaar aantrekken en afstoten, raken en loslaten, openen en sluiten, krijgt in Gelpers werk verrassende vormen.
Deze vormen ontstaan door de omgeving af te tasten, te bekijken en aan te voelen. Verhoudingen kleuren het spel van toestaan en vermijden. Gevonden objecten worden met elkaar gecombineerd in een nieuwe situatie. Verbindingen worden met een uitzuiverende nauwkeurigheid toegevoegd. Op geen enkel moment zal de kunstenaar daarbij het toevallige karakter van speelse elementen miskennen. Integendeel zijn humoristische kijk op de inbreng van het menselijk pogen om de wereld te vatten, een onvermoeibaar graven in materialen en technieken, geven het werk een blije uitstraling. Bewonderenswaardig is Johan Gelpers esthetisch gevoel om de zuiverheid der dingen in beeld te brengen.
In Gelpers vormgeving worden sporen van ons denken in de ruimte belichaamd. De ruimte zoals Gelper laat zien, geeft richting aan ons denken en handelen: voor staat in verbinding met achter, boven plaatst zich tegenover onder, diepte en oppervlakte vullen elkaar aan, snelheid toont de relativiteit van het stilstaan, enz.
De schoonheid van zijn werken spreekt uit de dynamische - geen statische dus, maar levendige balans in het samenspel tussen wat de mens maakt en veroorzaakt en wat hem vormt of sturing geeft.
Geschreven door Lief Brijs (2016)
Jonas Vansteenkiste (BE)
Jonas Vansteenkiste woont en werkt in Kortrijk. Hij behaalde zijn master zowel als zijn master na master in kunst & design aan het KASK te Gent. Hij nam deel aan vele (inter) nationale tentoonstellingen en ontving diverse (inter) nationale beurzen en residenties, waaronder de Rucka Artist Residency in Letland (2020) en een residentie in het ZK / U Center for Art and Urbanistics in Berlijn (2016).
De werken van Jonas Vansteenkiste worden bepaald door ruimtes. Hij gebruikt verschillende media, zoals installaties, video, sculptuur, foto's en tekeningen. Hij verwijst naar en gebruikt - zowel fysiek als psychologisch - architectonische elementen.
Hij bouwt ruimtes op, of creëert situaties die het best omschreven kunnen worden als 'mentale ruimtes'. Mentale ruimtes vertonen gelijkenis met het concept "Denkraum", een begrip dat vooral voorkomt in filosofie en architectuur. 'Denkraum' kan worden gezien als het bouwen van muren, niet alleen in, maar ook vanuit de chaos van de eigen waarneming, emoties en gedachten om deze ervaringen en gevoelens op een duidelijke manier uit te drukken.
Met dit in gedachten, definieert en creëert Jonas zijn werken. Deze werken vertrekken vanuit een persoonlijke ervaring waarbij het anekdotisch wordt verplaatst naar de achtergrond waar het verder wordt gezuiverd tot een "basso continuo" waarop wordt voortgebouwd. Hij benadert het medium "installatie" als een referentie en ervaring. Zo plaatst hij de toeschouwer in een actieve rol: hij nodigt hem uit om in het werk te stappen en zich daarin - zowel mentaal als fysiek - te situeren.
De kunstenaar biedt ook de ruimte aan de toeschouwer om diens eigen persoonlijke ervaringen toe te voegen aan deze installaties, die niet alleen een "relevante" plek zijn voor de kunstenaar, maar ook voor de toeschouwer.
Dezelfde oefening wordt herhaald in zijn tekeningen: deze ruimtes zijn persoonlijker, dus een toeschouwer wordt alleen uitgenodigd door een starende blik ...
Bernardo Montoya (COL)
Bernardo Montoya woont en werkt in Bogotá waar hij ook de Salón Comunal heeft opgericht, een plaats voor hedendaagse kunst. Hij studeerde plastische kunst (2006) en een Master kunstgeschiedenis/theorie van moderne en hedendaagse kunst (2009) aan de Los Andes Universiteit in Bogotá, en Schone Kunsten aan de Complutense Universiteit van Madrid (2004). Hij cureert en participeert in vele internationale exhibities. Zijn werk maakt deel uit van de Kunstcollectie van de Banco de la República de Colombia-MAMU. Hij werd geselecteerd om deel te nemen aan de III Bogotá Plastic and Visual Arts Biennial Prize (2014) en ontving een eervolle vermelding in de V Two-Dimensional Art Salon (Fundación Gilberto Alzate Avendaño, 2011).
Hij werkt met stratigrafieën, verflagen en boekformaties uit picturale vloeistoffen. Zijn werken tonen paden die relaties blootleggen tussen wetenschap en kunst en tussen natuurlijke objecten en door man made objecten.
Hoewel Montoya kunstenaar werd als een schilder, beschouwt hij dit medium steeds meer als een expanderende discipline. Hij staat het schilderij voor dat uit haar kader ontsnapt: een schilderij dat niet langer afhankelijk is van enige steun of beperking; maar dat enkel van zichzelf afhangt. In zijn puurste materialiteit onthult het schilderij elk van zijn overlappende lagen gedurende het hele productieproces tot zijn vorming. Onderweg legt het beslissingen, fouten en mislukkingen bloot, waarmee het de dialectiek tussen het spontane en het natuurlijke vergroot.
Lorena Espitia (COL)
Lorena Espitia woont en werkt in Bogotá, Colombia. Ze behaalde een BFA aan de Academia Superior de Artes de Bogotá en een MFA aan het California Institute of the Arts in Los Angeles, Californië. Ze exposeert regelmatig in Latijns-Amerika, de Verenigde Staten en Europa. Ze nam ook deel aan verschillende residenties in Duitsland, Colombia en Mexico en won vele prijzen voor jong kunsttalent (o.a. Artecámara seccion 2018).
Lorena: “vaak beantwoorden mijn projecten aan specifieke situaties dat me toestaan mijn eigen positie als artiest te destabiliseren door het verkennen van heterogene representeerbare strategieën – zoals adverteren en grafisch design, vroeger Russiche avant-garde en populaire paleontologische kennis, of zelfs Godards vroege films en vernaculaire science fiction – en het onderzoeken van de mogelijkheden van onbekend materiaal.”
Polien Boons (BE)
Polien Boons woont en werkt in Mechelen. Ze studeerde grafiek in Brussel en behaalde haar master in de beeldende kunsten aan LUCA School of Arts in Brussel (2014). Ze exposeert regelmatig in de Benelux en Frankrijk en was artist-in-residence bij de STRT kit Antwerpen 2016-2017.
Polien Boons analyseert en deconstrueert de ruimtelijke wereld rond zich, onder meer via het creëren van collages. Ze laat zich daarvoor inspireren door schrijvers als Italo Calvino en Georges Perec, bijvoorbeeld door zijn Espèces d'espaces (1974) waarin hij uitvoerig de ruimte rond zich beschrijft. Polien hanteert deze ruimtelijke, objectieve methode in haar collages en installaties waar ze in de eerste plaats deconstrueert met het knippen en vormen van abstracte figuren en ten slotte het zeer menselijke proces van structuren, organiseren en opnieuw betekenis scheppen doorloopt. Ze legt hierbij ook de focus op de menselijke noodzaak om alles rond zich te structuren en diens onkunde in omgaan met de ons omringede chaos.
Ook kleur fascineert haar, specifiek de structurele kleuren die het licht weerkaatsen en nooit vervagen. Ze zijn in de natuur vindbaar op de vleugels van kevers en van morpho-vlinders. Ze gebruikt dit motief soms in haar werk. Het liefste zou ze deze kleur omzetten in een nieuwe verf die dus nooit gerestaureerd zou moeten worden.
Barbara Rink (NL)
Barbara Rink (1978) woont en werkt in Amsterdam (NL). Na het behalen van een BFA van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag is haar werk zowel in Nederland als internationaal te zien geweest. Ze heeft deelgenomen aan verschillende kunstenaarsresidenties, waaronder URRA in Argentinië, Santa Fe Art Institute (VS) en Vermont Studio Center (VS). Naast haar artistieke praktijk doceert Barbara Rink film in het Eye filmmuseum en geeft ze les aan de Academie van Beeldende Kunsten Minerva in Groningen en de Artez School of Interior Design in Zwolle.
In haar installatiewerk gebruikt Barbara de basiselementen van de schilderkunst als sculpturale componenten. Ze ontleedt schilderkunst in uitgesneden vormen, hellingen, lijnen, schaduw en licht. Deze komen samen in fragiel ogende structuren, die constructies van de geest weerspiegelen. Door verschillende momenten in de tijd te suggereren die op hetzelfde moment plaatsvinden, zoals het uit elkaar vallen en het in aanbouw zijn, onderzoekt ze organische en cyclische processen en voegt ze een performatieve kwaliteit toe aan vaste werken. Vanuit een perspectief van magisch denken beschouwt ze de mogelijkheden van schilderen en kleur als middelen om driedimensionale ruimte te
verkennen.
Juan Rodríguez Varón (COL)
Juan R. Varon is een Colombiaanse kunstenaar die leeft en werkt in België en Colombia. Hij behaalde zijn BFA aan de Universiteit van Los Andes (2012) en momenteel bezig aan zijn MFA aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen. Hij was de artist-in-residence van 2016 in het CAMAC Centre d'art Marnay Art Centre in Frankrijk. Hij exposeert regelmatig in Latijns-Amerika maar ook internationaal.
Juan: "Ik ben in eerste instantie geïnteresseerd om te creëren, omdat ik getriggerd word door dingen die ik in de wereld zie. Ik verwonder me, ik ben benieuwd naar hoe de dingen zijn: naar de precieze mogelijkheid van visuele configuraties die nooit in mijn eigen gedachten hadden kunnen ontstaan.
Schilderen is voor mij de plek om te reageren op die situaties, omdat het schilderen (in figuurlijke zin) probeert deze situaties te begrijpen door middel van mimesis of representatie. Echter, het meest opwindende aan schilderen is dat je daarbij struikelt: door middel van 'kopiëren' of synthetiseren ontstaan er nieuwe gebeurtenissen op het doek. Deze nieuwe gebeurtenissen leiden in feite het schilderij (of de constructie van lagen nat pigment) in relatie tot het rechthoekige object dat canvas wordt genoemd. Denken en zien verschuift dan om te reageren op de relatie met het objectschilderen.
Ik ben geïnteresseerd in het overbrengen van een aanwezigheid door middel van schilderen in plaats van een beeld, binnen de ambiguïteit tussen object en oppervlak. "
Lieven Cateau (BE)
Lieven Cateau genoot buiten 'Reclame Vormgeving’ aan Luca School Of Arts niet echt een opleiding. Studies aan andere instituten maakte hij nooit echt af, het leken hem eerder proeverijen. Sinds de eeuwwisseling is hij actief als curator van grotere kunstevenementen en bezieler van kleinere kunstencentra. Hij opereert onder de naam 'Strictly Rabbit'.
Sinds jaren resideert Lieven Cateau voor bepaalde, langere periodes in miljoenensteden. Het werk dat hij sindsdien maakt ontstaat uit telkens terugkerende, repetitieve elementen. Tijdens het werkproces worden die ingridiënten geleidelijk aan vernietigd door het bedenken van pistes. De denkpistes houden in dat er spontaan lijkende sporen worden aangebracht. Het werk is pas af als het rust uit straalt. Dezelfde rust die de kunstenaar overvalt op het moment dat hij het voortrazende ritme van een bepaalde stad weet te doorgronden. Het draait rond het ordenen van chaos.
De laatste reeks werken is geïnspireerd door het busverkeer in Lima. Het betreft de situaties die ontstaan aan overdrukke verkeerspunten. Een nooit stoppende, voorbij denderende stalen carousel die moet worden veroverd door een steeds aanzwellende massa passagiers. Een nooit bedachte danschoreografie. Je kan de werken ook benaderen als partituren, waarin bollen staan voor percussie, lijnenspel voor overige instrumenten.
Tekst door Laura Morani
Laura Peña (COL)
Laura Peña is een Colombiaanse kunstenaar die in Gent woont en werkt. Ze behaalde haar BFA aan de Universiteit van Los Andes (Bogotá) in 2009. Ze nam deel aan en stelde verschillende tentoonstellingen samen in Colombia, Mexico, Argentinië en België. Ze was de artist-in-residence van 2014 voor het La Mancha-project uitgenodigd door kunstenaar Luis Hernandez Mellizo en georganiseerd door La Paternal Espacio Proyecto LPEP in Buenos Aires te Argentinië en haar project werd geselecteerd voor de #15 Regional Hall van the Colombian Cultural Ministry’s Curatorial Project en de #8 Young Art Hall in El Nogal te Bogotá in 2015. Laura is de oprichtster van PARCE; een kunstenaarsinitiatief dat voortkwam uit het verbinden van haar eigen kunst met die van anderen. Haar werk is altijd verbonden geweest met identiteit, de zoektocht om haarzelf te vinden, maar ook het zelf in relatie tot anderen: mensen in relatie tot de menselijkheid waartoe ze behoren. Daarom zijn de projecten die via Parce worden georganiseerd een soort onvermijdelijke uitkomst van verbondenheid met anderen en het delen van in iets buiten jezelf. Ze beschouwt individuen en ideeën als een product van samenwerking (sociale en biologische samenwerking), buiten hun eigen noties. Laura: "Ik, Laura, behoor niet noodzakelijkerwijs tot mezelf, maar tot een geheel. We zijn het resultaat van een" sociaal wezen ", dus samenwerking is dan fundamenteel."
Het werk van Laura is in wezen een zoektocht naar identiteit, een zoektocht naar de betekenis van het portret als concept en een collectief begrip. Wat maakt het portret tot een portret? Door de elementen van de mogelijke identiteit van een fysieke ruimte te ontleden, probeert Laura antwoorden op die vraag te vinden.
Laura: "Ik beschouw mijn werk als een proces in lagen. Maar in plaats van verflagen toe te voegen of te verwijderen, verzamel ik stof (overblijfselen van een oude constructie bijvoorbeeld) door het ergens vanaf te schrapen (bijvoorbeeld van een muur, een bed, een deur ...). Dit trage proces van laag per laag stof afhalen wordt een dialoog en ik zie hierin een overeenkomst met de schilderkunst. Zelfs als ik een sculptuur maak van de resten die ik verzamel, heb ik het gevoel dat het een onderzoek in de schilderkunst is. De kleur is bijzonder belangrijk, aangezien het de manier is waarop ik het verhaal van datgene dat ik aan het schrapen ben ontdek, vergelijkbaar met hoe je het verhaal van een gezicht ontdekt tijdens het schilderen of fotograferen van markeringen als rimpels. Na het schrapen selecteer ik bijvoorbeeld zorgvuldig de kleuren zodat ik verschillende pigmenten kan hebben om te benadrukken wat ik heb ontdekt. In deze specifieke sculptuur dacht ik in termen van compositie, kleur en alle elementen waaruit een schilderij bestaat. Tegelijkertijd denk ik veel aan het idee van een portret, maar het is een portret dat geen gezicht heeft maar bestaat uit tijd, informatie, nostalgie, en andere elementen van het subject dat ik heb geselecteerd en van mezelf in relatie tot dit "iets/zijn"."
Sonja Geens (BE)
Sonja behaalde het diploma 'Geaggregeerde voor het lager secundair onderwijs, beeldende vorming' aan de Sint-Maria te Antwerpen waarna ze 30 jaar lang Lector beeldende vorming was in de kdG-lerarenopleiding. Nu woont en werkt ze in Gent waar ze samen met haar partner de galerij Re-Mains runt. Daarnaast stellen ze hun werk tentoon op talrijke groepstentoonstellingen (o.a Stadsfestival Watou 2019) en andere cultuurprojecten. Met hun galerij Re-Mains nemen ze jaarlijks deel aan het galerij-event Gent Soirees en aan GANDA (Gent Antiques Design Art).
Sonja is een beeldend kunstenaar die haar visie vastlegt in dunne lagen acrylverf, water, hars en soms ook andere fragiele materialen zoals bijenwas, oud papier, gaas en antieke textielwerken. Haar figuren bestaan op een klein formaat en lijken ergens ver weg in het geheugen rond te dwalen. Haar werk is sober, kwetsbaar en bestaat uit een mengeling van emotie, toeval en vage herinneringen.
Gert van Dessel (BE)
Gert behaalde zijn opleiding Plastische Kunst met grootste onderscheiding aan het HONIM (Hoger Onderwijs van Imelda) te Brussel. Gert woont en werkt in Gent waar hij samen met zijn partner de galerij Re-Mains runt. Daarnaast stellen ze hun werk tentoon op talrijke groepstentoonstellingen (o.a Stadsfestival Watou 2019) en andere cultuurprojecten. Met hun galerij Re-Mains nemen ze jaarlijks deel aan het galerij-event Gent Soirees en aan GANDA (Gent Antiques Design Art).
Gert is lichtkunstenaar en verkent de grenzen van materialen door deze onder meer te combineren met verweerde vondsten. Zijn nomadische zoektocht brengt een heel archief aan materialen met zich mee dat hij door de jaren heeft gebruikt en levert steeds weer een nieuw beeld of vorm op. Hij brengt graag heden en verleden samen in sobere beelden waar men niet altijd direct iets kan in herkennen maar altijd een kunstzinnig verhaal achter verborgen ligt.
Emma van Roey (BE)
Emma van Roey is een belgische kunstenaar die werkt in Gent en Maastricht. Ze haalde haar master in 2016 bij het LUCA te Gent. Ze exposeert regelmatig in de Benelux en Zwitserland. Ze was de artist-in-residence van 2019 aan de Jan van Eyck in Maastricht. Ze creëert installaties die vragen om te reflecteren over tijd via het kwetsbare repetitieve proces van werken met zand, draad en hout.
Ze creëert installaties die vragen om te reflecteren over tijd via het kwetsbare repetitieve proces van werken met zand, draad en hout. Haar beelden bestaan in het moment zelf en lijken zich vast te klampen aan elkaar op bijna poëtische wijze, monumentaal in de ruimte maar fragiel in het grotere geheel. Met haar herhaling van wat men een nutteloze actie zou kunnen noemen herinnert ze detoeschouwer aan de onmogelijkheid van grip te krijgen op de dingen die ons toch weer ontsnappen.
“Emma’s beelden zijn pogingen om te omringen, te behouden wat niet omringd en behouden kan worden. Tijd moeit zich in het creatieproces, maar Emma gaat door tot ze tot een intentioneel beeld komt dat bestaat voor een moment. Dan laat ze tijd en verval hun werk doen. Het verloren beeld op de grond, los zand, roept vele vragen op bij de toeschouwer.”
Luis Hernández Mellizo (COL)
Luis woont en werkt in Bogotá en Buenos Aires, maar exposeert regelmatig zowel individueel als collectief in veel verschillende steden. Hij studeerde plastische en beeldende kunst aan de National University of Colombia in Bogotá (1996-2001 en 2008-2009) en aan de National University of the Arts in Buenos Aires, Argentinië (2012-2013 en 2016). Hij was museumgids, lid van El Bodegón (hedendaags kunst-sociaal leven), workshopeigenaar van Banco de la República in verschillende Colombiaanse steden en is coördinator van La Mancha, een project tussen kunstenaars om tijdelijke interventies uit te voeren in LPEP, een autonoom management in Buenos Aires.
Projectiedirectie door
LAURA PEÑA
in samenwerking met
JOLIEN VERDOODT
De tentoonstelling is gebaseerd op de connecties tussen mensen uit verschillende plaatsen. Het project wordt georganiseerd op basis van samenwerking, uit eigen middelen (d.m.v. self-management) en de middelen van de kunstenaars. We proberen budget te verzamelen om sommige artiesten te helpen bij het dekken van een deel van hun reis- en transportkosten. Als u ons wilt steunen, in het algemeen of voor een specifiek project, volg dan onderstaande link om te zien hoe.