Bruno Mertens (°1968) is een Belgische hedendaagse multidisciplinaire kunstenaar die woont en werkt in Wondelgem.
"Bruno Mertens is een kunstenaar die vermijdt om de materialen obsessief te controleren. In plaats daarvan probeert hij ze te bevrijden, waardoor het creatieve proces zich op natuurlijke wijze kan ontvouwen. Hij begeleidt dit proces, weet wanneer hij moet ingrijpen en wanneer hij het op zijn beloop moet laten. Deze onconventionele aanpak resulteert vaak in een opmerkelijke symbiose, waarbij de resulterende kunstwerken niet 'gemaakt' lijken, maar eerder op zichzelf lijken te ontstaan. Hoewel een aanzienlijk deel van Mertens' werk 'vernietigd' wordt, bezit wat overblijft of uit de as tevoorschijn komt een unieke en wonderbaarlijke kwaliteit. (...)
De artistieke reis van Mertens lijkt op de wendingen van het leven zelf. Het kronkelt, neemt onverwachte paden, doorstaat beproevingen en toont veerkracht bij tegenslagen. Toch benadert Mertens zijn kunst als een healer* en herstelt hij het creatieve proces op zijn eigen manier. Hij probeert nooit de ziel van zijn creaties volledig te beheersen of te definiëren, waarbij hij hiaten en openingen toestaat die mogelijkheden bieden voor interpretatie en ontsnapping. (...)
Je kunt zijn kunstwerken observeren, zoals de boeiende samensmelting van kleuren op de muur, gekenmerkt door een ruig oppervlak met scheuren en openingen. Binnen dit chaotische vertoon zou je primitieve maskers of andere vormen kunnen onderscheiden. Bijzonder intrigerend is een stuk met de titel 'I see future', gekenmerkt door zijn authenticiteit. Het is gebouwd op een ondergrond van vinyl met lagen acrylverf, die zowel de veerkracht van de ouderdom als het genezingsproces belichamen. Het draagt een gevoel van geschiedenis in zich. (...)
Je komt vormen tegen die qua materiaal tot dezelfde artistieke familie behoren. Deze vormen worden gekenmerkt door hun onregelmatigheid en vertonen minder directe gelijkenis met bekende vormen. Ze worden laag voor laag opgebouwd, met acryl of vinyl als basis, met daarop talloze lagen acrylverf. Deze stukken laat hij drogen en stollen, wat doet denken aan huizen gebouwd van klei. In plaats van alleen maar openingen zouden ze kunnen worden gezien als ramen die warmte en beschutting bieden en zelfs als schilden tegen de chaotische wereld fungeren. (...)
Mertens tart de conventionele artistieke normen en houdt zich bezig met schilderen, snijden, hameren en bouwen zonder rekening te houden met de traditionele esthetiek. Zijn relatie met het materiaal is verkennend en ongedefinieerd, waardoor hij onbekende gebieden betreedt. In al zijn werk zit echter een element dat resoneert met afbeeldingen van hoofden of huizen, wat de aanwezigheid van een ontsnappingsroute of een pad naar begrip symboliseert. (...)
Concluderend is de kunst van Bruno Mertens een bewijs van het streven naar artistieke vrijheid, waarbij hij zich losmaakt van conventionele grenzen en verwachtingen. Zijn creaties dragen het kenmerk van een kunstenaar die materialen hun eigen gang laat gaan, wat resulteert in opmerkelijke en authentieke stukken die een uniek gevoel voor geschiedenis en emotie met zich meebrengen."
Fragment gebaseerd op langere tekst over het oeuvre van Bruno Mertens door Johan Debruyne, schrijver en kunstcriticus.
*healer is een persoon die ziekten probeert te genezen of verwondingen wil genezen met andere middelen dan conventionele medische behandelingen.
"I remember my first visit to Bruno’s studio. In a moment, I observed numerous paint fragments, and I wondered… What were they part of? Where had the other parts gone? So, we started to dig, as if something was calling to be found. There were more art pieces, but something else was calling. And then… one appeared. An explanation of those paint fragments, a canvas that was no longer just a canvas with painting that was almost no longer painting. I asked what it was, how it came to be, and then he answered me:
It is Mira.
And so, the adventure began. The thing that had been calling, the one that wanted to be found, now had a name. It was no longer a thing; it had a name.
I remember saying: “ezquisofrenic” and Bruno being surprised of such a word. But… to see a face, to perceive a kind of person in something that is not a person, is a unique
aspect of perception.
And I saw it. I saw Mira once he told a name. I saw the eye and felt the presence of a second, non-existent eye. I saw the mouth and sensed the expression. I saw the painting, and I felt the person. When I contemplated this experience, I couldn’t help but wonder: Are there more?
Because… if there’s one, why not more? It didn’t feel like Frankenstein, which had to be singular; it felt plural. And I am a fan of plurality… And then, another emerged. But I still pondered: Are they more?
He brought to existence multiple entities.
I guess that’s how it works in art; sometimes we simply follow what must be.
At times, we can’t even keep up, just trying to catch a glimpse. We love art, and hopefully, art loves us in return (because art can be fun yet exhausting and exceptionally demanding. It might even demand everything from us, only to then appear to abandon us while it continues its own existence). Beauty commands, regardless of whether it takes the form of ugliness, and that’s why a piece of art can be a treasure.
In the work of Bruno, I perceive and experience the word “many”, and a word that I love: “multitudes”. I hear many, even when there is no sound. I observe the colors, the
pigments, and the intriguing process that brings them to life.
Text by Laura Peña, director of PARCE
It was as though the paintings (or entities) before of us were hinting that they were not yet complete, that they were more. Many.
We proposed that he create one on a larger format. Suddenly, Bruno began creating so many that it felt as if it could be an infinite endeavor, perhaps even spiraling out of control. So, I found myself pondering: Are the paintings speaking to him? You know, because I had that feeling…
And … it doesn’t need to be in words. Art speaks in many languages. I felt they whispered in my ear, “multitudes” but I’m not the creator, so it might have been that they yelled him (in the language of art) demanding to be created, as if it were their right to exist!
And so, he did a town…
PROGRAMMA
Tentoonstelling Bruno Mertens
21 Oktober - 30 November 2023
Opening
21 Oktober 2023, 18-21 uur.
Art & Bites workshop
18 november 2023, 14-17 uur
Chucula workshop
19 november 2023, 11-14 uur
Kunstenaar aanwezig
19 November 2023, 15-19 uur.
